İYİ CUMARTESİ’LER…

İYİ CUMARTESİ’LER…

Anlatıyor İsmayil Çakıltaşı kavede…
– Ula uşakla dun başuma bişe geldi… Oyle utandum, oyle utandum ki bilduğunuz gibi deyil…
– Sen pek utanmazsun ama nasi bişe oldi ki o kada utanabildun… Heyirdu işanla…
– Dun hastanenun kantinine oturiyidum… İçum ezildi.. Aldum bi sandoviçlan bi çay yeyirum… Bi baktum, bi kuçuk çeçuk kerip kerip bakayi bağa… Anladum karni ajdu sebinun.. Uşenmedum oğa da bi sandoviçlan bi meyva suyi aldum.. Zavalli uşak bulari kaptuğu gibi dersun vakufun deremeni.. Oyle bi oğutiyi ki… Ben de zevkten dort koşe seyiredeyirum oni..
Tam bituriyidi sandoviçini ki bi kari geldi.. Oyle bi herslan uşağun elinden kapti olari..
– Ola ben sağa bişe yemicesun demedum mi he gağur oğli gağuri… Kim verdi sağa buları…
Uşak bağa bakti tebii.
Odum patladi bilduğun gibi deyil.. Kari dondi bağa ki gozlerinden çiya atayi…
Yer yarilu içine girebilsam raziyim yani..
– Sen mi verdun bu uşağa bulari…
Ben ağzumda lokma heykel gibi kaldum.. Ne sallanabiliyirum ne da konişabiliyirum.
– Eyi bok yedun… Sağa mi kalmişidi çecuğa sandoviç vermek he.. Kan tağlili etturcoğum oğa deyine aş karina bekleyiruk haburiya.. Şindi yarun bidağa taa Ambarluk’tan gelecoğuk haburiya.. Alla bin turli ğezebuni versun… Bin turli..
Dondi, o sinirlan, o herslan kapti çecuğun elini soylene soylene kodi gitti..
Ne zaman kendume geldum bilmeyirum