YAKINLARIN DÜŞMANLIĞI

İnsanoğlu kısacık ömrüne çeşit çeşit ilişkiler sığdırır.
Her ilişki olumlu ya da olumsuz bir iz bırakır ruhumuzda, kalbimizde.
Bizleri en çok yaralayan şey yanıbaşımızda, yakınlarımızda olanlardan aldığımız darbelerdir. Çünkü, yakınlık her zaman bir samimiyeti, bir dostluğu beraberinde taşır. Hesapsız, kitapsız yaklaşırız, yakınlarımıza, dostlarımıza. Birgün onlarla yollarımız ayrıldığında en büyük darbeyi onlardan yiyeceğimiz aklımızın ucundan bile geçmez.

Sonu gelmez çetin kavgalar hep araları bozulan yakınlar, akrabalar, dostlar arasında yaşanır. Onlar içten, samimi, pazarlıksız yaşanan günlerin izlerini, çetin düşmanlıklarla silmek isterler adeta.
O nedenle derler ki, “kişiye dostun verdiği acıyı, tüm düşmanlar toplansa veremez”
Çünkü, insanlar düşmanlarına karşı hep temkinli, mesafeli olurlar. Onların birbirlerine karşı yapabilecekleri düşmanlıklar önceden kestirilebilir, tahmin edilebilir. Ancak, diğerlerinin ne yapacağı kestirilemez, bilinemez..En sert yüzüyle aniden karşınıza çıkar sonradan düşman olan önceki yakınlar. Bazen açıktan, bazen de altınızı oyarak düşmanlıklarını ortaya koyarlar..

Günümüzde dostluklar, yakınlıklar adeta sonrasında oluşturulacak düşmanlıklar için bir materyal oluşturmaya dönüşmüş durumda.
Kimi evlilikler ve ortaklıklar da maalesef böyle. Bozulduklarında akla, hayale gelmeyecek şeyler çıkıyor ortaya..

Bu derece kirlenmiş bir dünyada yaşıyoruz ve en fazlasıyla bir asrı bulmayan bir ömürü bencilce tüketmek için insanlık değerlerini yerle bir etmekten çekinmiyoruz.

İnsanoğlu gerçekten varlıkların en bencil, en acımasızı. Kendini terbiye edecek bir inanca teslim olmadığında canavar yüzü hemen ortaya çıkıveriyor.

Allah, rızasına uygun, insan ilişkilerinde samimi, hesapsız, her tür düşmanlıktan, fitneden uzak duranlardan eylesin.

Hayata karşı ne kadar özenli, tedbirli olursan ol, çoğu kez hayat seni kendi yoluna çekiyor, kendi kurallarını dayatıyor..

Bu durumlar karşısında duadan başka ne gelebilir ki elden?