Nöbetçi Eczaneler
Haber:Gençağa Karafazlı
Av.Selçuk Kocağaçlı’nın tahliyesinin hemen ardından Savcının itirazı üzerine yeniden tutuklanmasına Av: Yakup Okumuşoğlu sosyal medya hesabından tepki gösterdi.
“Ayıba Ara” Yazılamadı…
Selçuk Kozağaçlı…
ÇHD’nin onursal başkanı.
Bir halk avukatı.
Bir kelam ustası.
Felsefenin inceliklerini sokakla buluşturabilen nadir zihinlerden.
Gücün karşısında eğilip bükülmeyen, doğru bildiğini söylemekten bir an geri durmayan bir adam.
Siyaseten yargılandı.
Verilen cezanın infazı tamamlandı.
Gözlem kurulu “tahliye uygundur” dedi.
İnfaz hâkimliği serbest bırakılmasına karar verdi.
Ama savcının itirazı üzerine, aynı gün içinde özgürlük geri alındı.
Birkaç saatlik bir sevinç…
Sonra yine karanlık.
Ne güzeldi o tahliye anı…
Gülüyordu.
Neşeyle, dostlarının arasında.
“Bir grup genç bana çarptı” demişti şakayla.
Tahliye edilen gençlere gelen çiçeklerle birlikte poz vermişlerdi.
Sanki 7,5 yılı bir hücrede değil de bir kitaplıkta geçirmiş gibiydi.
Sanki hiç kırılmamıştı.
İnadına zarafetle, inadına umutla, inadına gülümseyerek anlatıyordu.
Ben de o gün –dün yani– bir yazı yazmak istemiştim.
“Ayıba Nihayet Ara” başlıklı bir yazı.
Ama elim gitmedi.
İçimde garip bir tedirginlik vardı.
Bir şey eksikti. Bir terslik vardı.
Olmazdı öyle sürpriz mutluluklar…
Çünkü bu ülkede terslik, artık istisna değil;
sistemin ta kendisi.
Ve ne yazık ki yanılmadım.
Sistem yine şaşırtmadı.
Özgürlük geri alındı.
Mutluluk yeniden kapatıldı.
Gülümseme hücreye kilitlendi.
Bu ülkede özgürlük hâlâ istisna;
Adalet hâlâ senden olana ayrı, senden olmayana ayrı.
Tedirginliğimiz boşuna değilmiş yani..
Çünkü biliyoruz:
İnadına anlatanları, inadına gülenleri, inadına umut taşıyanları affetmiyorlar.
Ama olsun be Selçuk.
Kolay değil elbette gökyüzünü, yıldızları, güneşi görmek…
Ama sen hâlâ varsın.
Ve biz hukuku önemseyenler de hâlâ buralardayız.
Sen bu memleketi sevmeye ve hukuku haykırmaya devam ediyorsun.
Biz de seni seviyor ve aynı hukuku çağırmaya devam ediyoruz.
Bu kötülük bitecek!
Bu ayıp, sonsuza dek süremeyecek! Sürmez!
Ve bir gün gerçekten yazacağız o yazıyı:
“Ayıba Sonsuza Dek Son!”
Diyeceğiz…
Hep birlikte…
Kocamaaaan bir gülümsemeyle.
