KENTLERİ KORUYAN ÖZEL ANAYASA!…

Bugün unutulan ama her yıl dönümünde sözüm ona anılan ve onca şey söylenmesine rağmen önlem adına hala bir adım ileri gidilemeyen depremin 99 yılında salladığı Kocaeli’nin Kerpe, Kefken, Cebeci, memleketim Çıldır ilçesi sınırları içinde bulunan ama çevresinde yok denecek kadar az olan turistik tesislerden yoksun Çıldır ve Aktaş Gölünü kıskanan Sapanca Gölü’nün diğer yakası Karamürsel’deydik.
4 Dönemdir aynı ismin seçmeninden onay alıp, Belediye Başkanı seçildiği bu ilçeye İl olmayı isteyen Gebze’de bir araya gelip, bindiğim araçla toplu olarak giderken öncelikle İstanbul boğazını aratmayan Kocaeli Körfezi bir başka güzelleştiren ama her geçişte bir uçak parası ödenen yolcu garantili özel firmaya ait olan Osmangazi köprüsünden geçiyorduk.
Hemşerim, Ardahanlı Hamza Şayir’in Belediye Başkanı olduğu Dilovası’nın belediye simgesi, logosu olması gerektiğini defalarca yazıp, anlatmama rağmen hala değeri anlaşılmayan ve muhteşemliği ile İstanbul’un Üsküdar ve Sarıyer Yakasını aratmayan bu köprünün aslında gecekondu, fabrikaların kirlettiği ve otobanın sesinden geçilmediği Dilovası’nı unutturup, katma değer için çabalanması gereken bu köprünün değerinin gerek Vilayet olma özlemi çeken Gebze’ce, nede Dilovası’nca anlaşılmadığını üzülerek öğreniyordum.
Çünkü bu köprünün Gebze/Dilovası yakası ayağının hem de sözüm ona Amerika’daki Silikon vadisi gibi bir vadi olacağı söylenen ama benimle birlikte arabada bulunan Gebzeli gazetecilerin yanısıra Osmangazi’yi 350TL.ödeyip, geçen belediye otobüsüyle gidip, Karamürsel’de bir araya geldiğimiz Kocaeli merkezli gazetecilerin bile hala içinde ne olduğu, nelere olacağını çokta bilmediği Gebze Bilişim Vadisi denen alanın hemen altının 150 Milyon TL.’ye özel bir limana satıldığını ve liman yapıldığını görünce Dilovası Belediyesi’nin logosu, bu ilçede yaşayan insanların yaşam merkezi ve Üsküdar, Beykoz, Şişli, Sarıyer, Karaköy, Eminönü gibi olması gereken alanlarında sanayileştiğini öğrenip, üzülüyordum.
Neyse burayı geçip, gittiğimiz Kocaeli Karamürsel’in Marmara depremi öncesi 3. günlük gazetesini çıkardığım Siyah/Beyaz Kocaali’ye adını veren Kocaeli’nin ilk adı İzmit’in ve 4 mevsimi ile cennet olan ülkemin gizli kalmış cennetlerinden biri olduğunu bir kez daha anlıyordum.
Ve bu kentin 4 dönemdir belediye başkanının halkıyla iç içe olan bir kimlikle başında bulunduğu, şehr-i eminliğini yaptığı Karamürsel’i ısınmaya ve deniz mevsimin açılmasına neden olan sıcaklıklardan değil, her an yaşanabilecek bir iç göç ile doğası, güzelliği, kardeşliğin, yardımlaşmanın dorukta olduğu insanlığı bozulacak diye ve mevcudu olduğu gibi koruma adına adeta tir tir titrediğini anlıyordum.
Ailesinden bir fert olarak gördüğü ve yaşamın en güzel şekilde yaşandığı şehrinin gelişiminin yanı sıra gözü gibi baktığı doğası ve denizinin diğerleri gibi rant uğruna elden çıkmaması için çabaladığını belirten Karamürsel ilçesinin Belediye Başkanı İsmail Yıldırım bu kentin kendisini korumak için özel ve yazılı olmayan bir Anayasanın olduğunu bu Anayasanın ilk maddesinin insanlık olduğunu ve bu insanların başta kentin doğası olmak üzere bir birlerini koruduğunu belirttiği açıklamasında 2024 yılında Karamürsel’e has bir de pasaport çıkaracaklarını belirtiyordu.
Ve ekliyordu bizim amacımız insanların bu kente gelirlerken önce Anayasasının kurallarına ardından da buranın diğerleri gibi talan edilip, betona çevrilemeyeceğini anlatmak için olduğunu belirtiyordu. Bunu belirtkende gülümsüyordu. Çünkü hala 12 Eylül cuntasının değişmediği bu ülke de kendilerine has ne özel bir Anayasaları nede sınırları adeta kalbur olmuş diye eleştirilen bu ülkenin tüm insanların da olan Karamürsel’i yasak kent değil, benimde bu bakışın altına imzamı atarak katıldığım ve onayladığım korunması gereken kent olması için pasaport dediğini gülümseyerek söylüyordu.